Interview Steven Dondorp, CEO van Northwave

Het is op een eigenaardig warme en zonnige dag in februari dat h.t. Commissaris Externe Betrekkingen Martijn van Beusekom en ikzelf afreizen naar Papendorp in Utrecht voor een interview met Northwave CEO Steven Dondorp. Sinds november 2020 is hij de nieuwe hoofdsponsor van Triton en met dit schrijven wordt de leden een unieke kans geboden om een dag mee te kijken in de cockpit van Northwave.

Eenmaal aangekomen bij het hoofdkantoor worden wij al snel door de heer Dondorp begroet. Wij lopen naar de frisdrankautomaat voor een blikje cola zero en hoeven hier godzijdank niet onze hack-skills voor te bewijzen, maar krijgen dit gewoon. Nadat we even kort met elkaar hebben kennisgemaakt neemt de heer Dondorp ons eerst mee voor een rondleiding door het gebouw om alle bijzondere snufjes en gadgets die Northwave rijk is aan ons te laten zien. Wat ons meteen opvalt is dat er een uiteenlopende verzameling aan mensen rondloopt bij Northwave. Zo zien wij personen met skullheads op hun zwarte t-shirts maar ook dames en heren strak in een pak uitgedost en alles wat daar tussenin hangt. We moeten door enkele toegangsbeveilgingslagen en lopen daarna langs een geblindeerde muur. Dondorp drukt op een knop en ineens wordt de muur transparant en zien wij het Security Operations Center van Northwave verschijnen. Dit is de plek waar mensen dag en nacht werken om cyberaanvallen op bedrijven en organisaties die klanten zijn bij Northwave te voorkomen.

Als we een stukje verder lopen ziet Martijn (Schultheiss) een indrukwekkende kofferset die zijn aandacht trekt en hij vraagt aan Dondorp wat er in zit. Dondorp: ‘Ah, dat zijn onze CERT-kits voor ons Incident Response Team. Die nemen zij mee als zo’n team moet uitrukken als een bedrijf bijvoorbeeld gehackt is, of slachtoffer is geworden van Malware en volledig platligt of een data lek heeft. Het is ook de apparatuur die nodig is voor onze Investigators die fraude en cybercrime onderzoeken doen bij de Particuliere Recherchewerkzaamheden.’ Tussen de vele koffersets in zien we ook enkele koffers met voor ons zeer herkenbare, maar in deze setting wat vreemd ogende inhoud ertussen staan. Dondorp ziet onze verbazing en lacht: ‘Ja, we maken bij Northwave onderscheid tussen Hardware, Software en wat wij zelf Maltware noemen. Bij hele grote incidenten zijn we soms wekenlang dag en nacht aan de slag. Het topbestuur van organisaties die zo’n incident meemaken is dan vaak heel erg zenuwachtig en maakt hele lange dagen met ons mee waarbij zij continue beslissingen moeten nemen. Wij plannen dan doelbewust terugschakelmomenten bij leden in onze teams en bij de klant om even te ontspannen. Net zoals je dat bij topsport doet. Ook de roeiers van Triton kunnen de dag na een zware training pas een betere prestatie neerzetten als ze de dag ervoor ook doelbewust hebben gewerkt aan hun ontspanning en herstel. Ditzelfde geldt voor zo’n bestuur, het doet de zaak geen goed als zij continue nerveus achter ons blijven staan. We bieden ze dan een glaasje whisky aan om op extreme momenten rustig te worden en het grote plaatje weer te zien. Het is uiteraard symbolisch, het verhaal rondom het statement. We weten dat het zo werkt voor bedrijven die dit voor het eerst meemaken. Toch is het een publiek geheim dat directies er veelvuldig gebruik van maken in de late uurtjes, alvorens zij een dutje doen op de stretcher.’

Na de rondleiding door het kantoor gaan wij met de heer Dondorp mee naar zijn kantoor om daar in alle rust de rest van het interview af te kunnen nemen. Laten we bij de basis beginnen. Uw basis is gelegd in Leiden, waar u bent gaan studeren en bent gaan roeien bij Asopos. Kunt u deze keuze toelichten en iets vertellen over uw studententijd?

Dondorp: ‘Tja, dat was in zekere zin ook niet helemaal een bewuste keuze. Meer een gelukkig toeval. Het zit namelijk zo dat ik tot in het tweede jaar van mijn studie nog op hoog niveau aan Taekwondo deed. Ik kreeg dit naar mijn eigen maatstaven niet meer goed genoeg gecombineerd en houd niet van middelmatigheid door teveel hooi op een vork, dus maakte ik de beslissing om niet door te gaan met taekwondo. Omdat ik dit op een dermate hoog niveau had gedaan moest er afgetraind gaan worden en werd mij geadviseerd om me te gaan richten op een cyclische sport. Ik zou bijvoorbeeld kunnen gaan zwemmen, hardlopen en bij voorkeur iets als fietsen of roeien. Dus greep ik in November van 1996 de Universiteitsalmanak en als Njord met een A was begonnen had ik die als eerste gebeld. Het was meteen raak bij Asopos: ‘Ja hoor, kom vanmiddag maar langs! Kijk maar of het wat voor je is.’ Zelf had ik nog geen enkele introductie gelopen en was compleet onbekend met de mores, ideologie en gebruiken van de vereniging. Ik had daadwerkelijk geen flauw idee wat voor een soort vereniging het was. Voor mij leek het een “sportvereniging met hooguit een wat uitbundige kleurstelling”. Vier weken later werd mij gevraagd hoe vaak ik wilde trainen. Ik dacht aan zo’n 5 – 6 keer per week, want ik kwam van 12 – 14 keer per week. Dit was goed, ze hadden nog wel een leuk team voor me. Vier weken later bleek dat ik was ingeselecteerd voor de eerstejaars wedstrijdacht. Ik wist op dat moment eigenlijk niet echt goed wat dat was of inhield. “Competitieroeien” klonk voor mij behoorlijk serieuzer op dat moment. Roeien bleek voor mij heel goed te zijn voor mijn doel, maar niet als topsporter. Mijn team kon ik mentaal begeleiden in een voor hun startend sportersbestaan en bij de krachttrainingen en lactaatschema’s in mijn afrondingsjaar als sporter. Dit was wel vrij ongebruikelijk als eerstejaars roeier. Na een jaar ben ik gestopt met een succesvol (we hebben relatief veel gewonnen) en vooral supermooi wedstrijdjaar achter de rug. Het maakte me Overgangs Roeier en 8 kilo lichter. (Top)sporter ben en blijf je vooral in je hoofd. En de rest is keuzes en vooral doen. Daar heb je voor altijd wat aan.”

Nu is Northwave al een tijdje een bekende naam binnen de roeiwereld. Het bedrijf is al meerdere edities een sponsor geweest van o.a. de Tritoncarrièredagen en is ook al erg lang betrokken als partner bij de Koninklijke Holland beker, Hollandia, Varsity en sinds dit jaar zelfs de eigen Northwave regatta. In de roeiwereld dus zeker al een bekende naam, maar misschien nog wel een onbekende business. We hebben net al iets korts opgevangen van de werkzaamheden van Northwave, maar wat doet uw bedrijf nu eigenlijk echt?

Dondorp: ‘Veel middel- tot grote organisaties begrijpen inmiddels wel dat informatiebeveiliging voor hen wel een Sleutel-activiteit is, maar geen Kern-competentie. Kort gezegd is het wel belangrijk maar zijn ze er niet goed in. Op dat soort momenten kun je de complexiteit van cybersecurity beter uitbesteden als het wel belangrijk is voor je bedrijfscontinuïteit. Northwave sluit daar met haar Intelligent Security Operations naadloos op aan. Vooral de meest complexe onderdelen van Cybersecuritydienstverlening vullen wij aan en verzorgen en beheren deze vanuit een 360 graden gedachte. Denk dan bijvoorbeeld aan functies zoals Cyberrisk-management, Security Operations Center, Cyberintelligence en Incident Response. Het eerdergenoemde Northwave-CERT heeft een vergunning van het Ministerie van Justitie en Veiligheid en toestemming van de Korpschef van de Politie voor het uitvoeren van recherchewerkzaamheden en digitaal forensisch onderzoek bij bijvoorbeeld bedrijfsfraude, of misstanden waarbij digitaal opsporen en digitaal gerechtelijk bewijsmateriaal belangrijk is.’ 

Northwave is dus een bedrijf wat zich bezighoudt met cybersecurity. Een essentieel onderdeel voor de continuïteit van veel bedrijven en ook iets waar veel organisaties van op de hoogte zijn en waar we veel over lezen. Steeds vaker hoor je dat er hacks plaats hebben gevonden van wachtwoorden en ook de Russen en Chinezen laten zich nog wel eens van een gekke kant zien binnen het digitale speelveld. Maar cybersecurity is niet altijd zo relevant geweest, zeker niet als we teruggaan naar het oprichtingsjaar van Northwave: 2006. Nu is het voor ons heel logisch dat dit belangrijk is, maar dat is gesproken vanuit 2021, een jaar waarin we in 1990 waarschijnlijk gedacht hadden dat we vliegende auto’s zouden hebben (als we de Milennium bug overleven, dat wel). In 2006 daarentegen waren computers en het internet nog relatief nieuw. Google stamt immers uit 2004 en Whatsapp (2009) bestond ten tijde van de oprichting van Northwave überhaupt nog niet. Hoe bent u toch de cybersecurity ingerold en richt u zo’n bedrijf op?

Dondorp: ‘De laatste vraag is eigenlijk de kern van het antwoord, haha: Ik heb heel erg lang niet geweten wat ik wilde worden. Alleen als kind wist ik dit zeker. Ik zou straaljagerpiloot worden. Maar toen kreeg ik een bril. Tot mijn 30ste heb ik zeer diverse opleidingen gevolgd al dan niet gecombineerd met een baan. Van Medische-opleidingen, Security-opleidingen, rechercheopleidingen tot zelfs een pilotenopleiding. Bij alles voelde ik in de praktijkfase dat het hem toch niet helemaal was. Te weinig van de unieke impact die ik als ideoloog nodig heb. De wetenschap was voor mij niet toegepast genoeg en de gezondheidszorg was een te benauwend en repetitief keurslijf. Als piloot voelde ik mijzelf een veredelde buschauffeur in de wolken. Wat deze verscheidenheid aan opleidingen me wel gebracht heeft is dat ik uiteindelijk zeer multidisciplinair gevormd ben en ben gaan denken. Alles wat ik gedaan heb had sterke kanten, invalshoeken en denkrichtingen maar ook beperkingen. Juist bij het vakgebied Cybersecurity zag ik 15 jaar geleden dat iedereen vastzat in hokjes en het overzicht van een cockpit miste om adequaat te handelen.’

U heeft met Northwave destijds wel een nieuwe markt aan weten te boren waarvan wij van te voren niet eens helemaal wisten dat deze markt er was. Daarna heeft u ook nog eens een positie van marktleider weten te realiseren in dit veld en dit allemaal terwijl u rond de 30 was, dus in het bedrijfsleven waarin grijze haren soms als drempel van geloofwaardigheid worden gezien was u echt een jonkie. Hoe heeft u dit voor elkaar kunnen krijgen en is Northwave ook een bedrijf wat op de achterkant van een bierviltje is begonnen?

Dondorp: ‘Het is zeker niet zo dat leeftijd een goede maat is voor innovatie, het vermogen om zaken slimmer aan te pakken of om wijsheid anders in te kunnen zetten. Zeker niet bij totaal nieuwe of disruptieve concepten. Zeker in omstandigheden waarin het noodzakelijk is om anders te denken dan de massa heeft conservatisme of ervaring een beperkte waarde. Je moet het lef hebben om dingen op een nieuwe manier te doen. In dat soort situaties zullen de ervaring en bestaande orde vaak zeggen dat je het vooral niet moet doen, want, men kent het niet. Er is dan meestal eerst weerstand tegen, of zelfs hoon. Destijds kon je zien dat de meeste bedrijven erg goed waren in een enkel dingetje. Zo waren er experts in de digitale puzzeltjes (forensics), bedrijven die goed waren in het betere sloopwerk (pentesten, of bedrijven die enkel zeer bedreven waren in het opstellen van beleid en regeltjes (security management). Alle mensen in het vakgebied waren ook uit een en dezelfde mal geslagen met een eenzijdig denkbeeld. Je droeg of allemaal een pak, of een T-shirt, of geitenwollensokken. Een bedrijf kon slechts goed zijn in een ding volgens mijn eerste concurrenten. Totaal eendimensionaal denken was de norm. Met heel veel nodige afstemming in complexe proces ketens  met ditto ruis tot gevolg. In mijn ogen was dit totaal onlogisch want cybersecurity is een probleem met vele facetten. Dus heb je ook een diversiteit aan mensen nodig om tot goedwerkende diensten en oplossingen te komen. Kijk bijvoorbeeld naar een cyberaanval: aan het begin heb je mensen nodig die de aanval security technisch kunnen stoppen. Daarna de mensen die de systemen weer IT-technisch in de lucht kunnen brengen en hierin alweer de mensen die kunnen onderzoeken wat er precies is gebeurd (root cause analysis). Vervolgens komen dan weer de mensen die adviseren hoe je dit kan voorkomen. Alleen op IT-deskundigheid zie je dus al dat de materie erg divers is. Maar zelfs dat is niet genoeg, de wereld bestaat nou eenmaal niet uit enen en nullen. Ons werkveld kent vele psychologische en sociologische invalshoeken en bevat emotionele componenten. Bij een hackaanval overheerst vaak het ongeloof en de emotie bij mensen van bedrijven en organisaties. Je redt het dan niet als je alleen je technische dingetje doet en zo communiceert zonder ook zorg te dragen voor je cliënten op een emotioneel en psychologisch vlak, voor zo ver mogelijk. Op dit soort moment opereren we met interdisciplinaire teams met technische mensen en juist mensen die geen IT hebben gestudeerd maar iets anders zinvols met interesse voor het thema. Bijvoorbeeld juristen die zich bezighouden met gevolgen en claims van klanten of mensen die van de politieacademie vandaan komen, bedrijfskundigen, psychologen en Incident coördinatoren die het onderzoek leiden, afstemmen met law-enforcement, of communicatie met stakeholders moeten verzorgen en informeren over de stand van zaken. In een cybercrisis red je het simpelweg niet met iemand die alleen informatietechnologie heeft gestudeerd. Veel Northwavers hebben diverse studies gedaan, of blijven studeren naast het werk. Ze hebben allemaal een brede interesse en een maatschappelijke betrokkenheid. Zoiets valt niet te vormen met een paar penstrepen op een bierviltje.’

Op dit moment gaat het goed met Northwave, zo goed zelfs dat u enkele wedstrijden en een eigen evenement kunt sponsoren. Maar dit is ongetwijfeld niet altijd het geval geweest. Hoe heeft u zich door de eerste maanden heen geslagen en misschien nog wel interessanter, waar ziet u Northwave over 15 jaar?

Dondorp: ‘De eerste vijf jaren waren best wel zwaar. Dit had natuurlijk ook te maken met de economische crisis in 2008 – 2009 die over ons heen kwam. Net nadat we fors geïnvesteerd hadden in uitbreidingen. Dat was wel even spannend. Ik herinner met nog de slapeloze nachten omdat ik niet wist of ik de pensioenpremies en de BTW wel zou kunnen overmaken. Dat heb ik eerlijk aan mijn medewerkers verteld en die vonden het akkoord om hun loon enkele weken later te ontvangen. Die eerste groep medewerkers heeft nog altijd een speciale plek in mijn hart. Zelfs toen het tegenzat bleven ze mij trouw en deelden mee in de missie en ideologie achter Northwave. Ze konden overal werken en voor heel veel meer, maar bleven bij Northwave. Zelf heb ik tien jaren in een Volkswagen Polo rondgereden zodat mijn consultants in Audi’s konden rondrijden. Tot ik door medewerkers verplicht werd: ‘Het kan echt niet meer dat onze CEO van zo’n succesvol bedrijf in een polo rondrijdt’. Als ik nu uit mijn auto stap hoor ik wel eens: ‘Dat doet maar, maar waar doet ie het van’. Daar trek ik me totaal niets van aan en ik haal gewoon dat vaatdoekje weer over de balie als medewerkers hun koffie hebben gelekt.

Als startend ondernemer uit het niets, moeten vooral je hart en brein kloppen. Rationeel en gevoelsmatig dient het verhaal niet te rammelen. Daarna is het vooral een keuze, karakter en koersvastheid. Op een gegeven moment durven, doorzetten waar anderen stoppen en je niet meer laten afschrikken van altijd meer redenen hebben om iets niet te doen dan wel. Omdat je echt kunt lijden voor waar je in gelooft, om tot het echte leiden toe te komen. Het verschilt niet zozeer met wedstrijdroeien en student zijn. Het is niet voor iedereen weggelegd en een privilege. Als je niet vol voor je kans of keuze gaat, wordt het nooit wat. Je moet echt wel doorzetten en vele tegenslagen overwinnen. En voor je keuzes blijven instaan en veel daarvoor opgeven. Iedere student kent dat keuzes maken wel. Je kan niet alles tegelijkertijd doen en de euro’s gaan naar een extra rondje voor je vrienden, of naar een pak spaghetti. Dat moment in de supermarkt als arme student vormt je: Hoe ga ik deze week rondkomen? Waar ga ik echt voor? Welke keuze maak ik klein en groot?

Waar Northwave over 15 jaar staat, is erg lastig te zeggen. Voor cybersecurity is dat een lichtjaar vooruit. Vijftien jaar geleden had elke Nederlander pas voor het eerst de mogelijkheid tot een 24/7 Internetverbinding thuis. Voor Northwave kijk ik niet verder dan wat wij  een strategische cyclus noemen. Die is 5-8 jaren. Verder vooruit is alles mogelijk binnen dezelfde integrale multidisciplinaire visie en missie. Daarin past dan alles zolang we onze strategie maar volgen, een Intelligent Security Operations verzorgen voor de permanent digitale veilige reizen van onze klanten.

We zijn nu sterk in de Benelux en de DACH landen (Duitstalige landen) en Nordics (UK, Ireland, Scandinavia). In overige Europese landen doen we wel zaken, maar nog niet structureel. Ik heb een bedrijfsroute uitgezet voor de komende 8 jaren om Europa gericht te kunnen bedienen. Ik hou daarbij van duidelijkheid. Daarom noem ik het ‘Focus op de bierdrinkende landen’ tezamen met een ‘Follow the Sun strategie’. De Europese landen met voornamelijk een wijncultuur zullen wij geen focus op hebben. Denk aan Frankrijk, Italië en veel landen in de Balkan. Natuurlijk bedienen we klanten in Parijs, Turijn en Sofia. Maar we zullen daar geen kantoren hebben en de markt niet actief bewerken. Wij zullen weliswaar ook buiten Europa opereren. Maar dan hoofdzakelijk om efficiency te bereiken op onze 24/7 dienstverlening. Hiervoor denken we aan de nadere uitbreiding van ons kantoor in Nieuw Zeeland en zodoende dienstverlening vanuit India en Mexico over te slaan. Nieuw Zeeland ligt precies 12 uren van ons vandaan. Dat werkt praktisch en er is minder cultuurverschil bij de etmaal overdrachten. Er komen heerlijke wijnen vandaan, maar het kent hoofdzakelijk etnische oorsprong uit bierdrinkende landen.’

Succes doet echter volgen in het leven roepen. Waar een bepaald bedrijf succes heeft, is de kans groot dat er andere bedrijven of kapers op de kust zullen verschijnen die ook een stukje van de economische winst zullen willen meepakken. Hoe gaat dit voor Northwave, zijn er veel concurrenten en hoe zorgt u ervoor dat om maar in roeitermen te blijven u steeds weer uw puntje ervoor weet te drukken? 

Dondorp: ‘Wij roepen al vijftien jaar dat het gaat om: Business, Bytes, Behaviour. Dat concept begrepen niet veel organisaties toen we begonnen. Je verkocht toen firewalls, of je was een consultancybureau. Concurrenten vonden ons verhaal tot tien jaar terug ongeloofwaardig. Vandaag de dag verkondigen zij conceptueel exact ons verhaal als je hun websites opent: Dat het allemaal gaat om People, Process èn Technology. Northwave is nog het enige zelfstandige Nederlandse bedrijf, puur en enkel focus op Integraal opererende Cybersecurity, 100% in Nederlandse handen, wat ons land kent. Inmiddels behoren wij tot de grootste partijen in ons vakgebied. Vrijwel alle concurrenten uit onze startup-fase bestaan niet meer, of zijn overgenomen door een buitenlandse partij. Veel concurrentie elimineert zich continue vanzelf. Dit komt hoofdzakelijk omdat bedrijven vaak geleid worden vanuit aandeelhouderswaarde. Geld is de drijfveer of het kompas. Northwave heeft een sterk ideologische bedrijfscultuur, door haar geboorte-ontwerp en aard van dienstverlenen. Want diversiteit kan je nog snel inbrengen. Het duurt echter jaren voor duidelijk is wat je multidisciplinair wel en niet nodig hebt, en het duurt nog veel langer voor het een daadwerkelijke interdisciplinaire dienstverlening is. Want bedrijven opkopen en samenvoegen en laten samenwerken tot synergie is normaal al ingewikkeld. Laat staan op een complex thema als Cybersecurity. Cybersecurity specialisten zijn namelijk best wel prettig eigenaardige denkers, zeer gesteld op vrijheid, zelfontplooiing en betekenis voor een groter geheel of maatschappij. Dat strookt vrijwel nooit met het belang van een EBIT-naald op je klok. Veel bedrijven en investeerders hebben daar na 5-8 jaren het geduld niet voor, of vinden het dan per saldo niet voldoende opbrengen. Wij zullen dus een voordeel blijven houden als wij: Koersvast, ideologisch en maatschappelijk gestoeld blijven. Het nadeel is dat daar vaak een zelfgefinancierd model bij hoort om autonoom in keuzes te blijven als geld niet de enige maat is. Autonome groei gaat langzamer. Normaal is dat een bedreiging, maar als je het doet zoals wij, slechts een keuze. Bij ons staan er heel veel meters in onze cockpit die in verbinding met elkaar moeten zijn per afstemming. Slechts 1 klein klokje is ook winstgevendheid. Die moet slechts positief staan als slechts 1 voorwaarde om te blijven vliegen.’

Maar het voeren van een dergelijke strategie en vooral de kennis en kunde is ook grotendeels afhankelijk van de mensen die werkzaam zijn bij Northwave. Dit brengt ons bij de meest logische vraag die nog niet gesteld is: waarom Triton? Qua type student is Triton nou niet het meest aantrekkelijke bedrijf om te sponsoren voor Northwave. 70% van onze leden studeert om jurist, dokter, fysiotherapeut of psycholoog te worden. Niet bepaald de eerste mensen waar aan gedacht wordt om in de cybersecurity te gaan werken. Wat maakt dat Triton toch een aantrekkelijke partner is?

Dondorp: ‘Ja, in eerste instantie zou je denken dat we op zoek zijn naar veel IT’ers. En natuurlijk klopt het dat het leeuwendeel bij Northwave Technologisch geschoold is, of ook die interesse heeft. Echter multidiscipline is de drijfveer voor ons succes. Door de diversiteit aan specialismen bij ons aan boord krijgen we een cyberprobleem ook 360 graden in beeld en zijn we in staat deze integraal aan te pakken. We willen namelijk niet alleen acute problemen oplossen, maar ook vooral kijken hoe je die in de toekomst kunt voorkomen. Er zijn vele Northwavers die bij ons werken die in Utrecht hebben gestudeerd. Al is het maar omdat onze hoofdvestiging in Utrecht is gevestigd, wat een grote rol heeft gespeeld om voor Triton te kiezen.

Onze motivatie is daarnaast ook Multi divers. Northwave draagt de Roeisport een warm hart toe. Het staat symbool voor veel waar wij als bedrijf voor staan. We zijn voornamelijk zichtbaar in het (inter)nationale wedstrijdroeien. Soms verbinden we ons ook aan Regionale en Competitiewedstrijden en zelfs burgerroeiverenigingen, maar dat is geen structureel beleid. Ten aanzien van het sponsoren richt Northwave zich specifiek op alle Technische universiteiten en vergroot haar naamsbekendheid onder studenten aldaar via enkele Studentenroeiverenigingen in deze steden. Zoals u waarschijnlijk al wel weet bij Theta (Eindhoven), Euros (Enschede) enLaga (Delft). Aanvullend brengen we de multidisciplinaire benadering en diversiteitsvisie die wij hebben in uitdrukking met het hoofdsponsorschap bij U.S.R. “Triton” (Utrecht) en bij A.L.S.R.V. Asopos de Vliet (Leiden). Zo combineren we technisch en niet technisch, corporaal en algemeen. Zonder waardeoordelen, maar wel allen in hun kracht en bijzonderheid gerespecteerd. Met deze twee posities hebben wij ons doel voor naamsbekendheid binnen de hoogopgeleide doelgroep via roeien, reeds maximaal bereikt en onderhouden deze. Dit doen wij vanuit een lange termijn gedachte als betrouwbare sponsorpartner.

Vier jaar geleden heeft Northwave besloten dat we voor alle managementteams in onze landen streven naar net zoveel vrouwen als mannen die het bedrijf leiden. Want daarmee bevestig en borg je de diversiteit strategisch, naast de praktische evenwichtigere besluiten die je er in mijn opinie mee verkrijgt. Het duurde lang voordat wij dit voor elkaar hebben gekregen. Omdat er nu eenmaal minder vrouwen werken in ons vakgebied. En wij willen geen concessie doen aan kwaliteit, want het gaat wel ergens over. Dus alleen als je hele langetermijnstrategie hebt en koersvast bent, kan je een keuze ook daadwerkelijk realiseren als je er echt voor blijft gaan.

In Triton herken ik eenzelfde gedrevenheid, koersvastheid en maatschappelijk bewustzijn. Voor mij persoonlijk was zeer belangrijk om de U.S.R “Triton” eerst meerdere jaren beter te leren kennen om de vereniging op waarde te kunnen schatten als geheel. Dit ging aan de hand van inmiddels alweer vijf jaargangen aan uitstekende Commissarissen Extern en capabele voormalige specifieke Bestuursleden. Dat begon met klein sponsorschap van wedstrijdmaterieel op basis van gunnen. De keten van deze Tritonvoorgangers heeft er mede voor gezorgd dat de lijn consistent werd doorgezet tot dit mooie resultaat. Zo zag ik dat Triton zeer maatschappelijk betrokken is, multi-diversiteit ondersteunt in daad bij het woord. Als vereniging heeft zij al decennia vaak net zoveel vrouwen als mannen in het bestuur en beschikt zij over een cultuur van (inter)disciplinair dromen en zaken voor elkaar krijgen. Waar vrouwen en personen met andere achtergronden niet worden uitgesloten van posities waar zij net zo geschikt voor zijn, zolang zij Triton in hun hart hebben en presteren. Ze is verrassend ruimdenkend en staat open voor permanente nieuwsgierigheid. Om zich zo snel genoeg aan te kunnen passen op veranderingen van elke tijd. Wat niet altijd makkelijk is naast ook het meer conservatievere corporalere gedachtengoed wat ook heerst en vanzelfsprekend voor Triton ook gediend moet worden. Ook dat heeft immers waarde voor jullie leden. Wat ik bijzonder vind aan Triton is dat zij daarin een heel bijzondere en een evenwichtige balans weet te hanteren. Ik heb dat zeer leren te waarderen. Dat maakt Triton echt onderscheidend van andere SRV-en en specifiek ook Corporale RV-en die ik ook genoeg heb gesproken tot en met de bestuurskamer. De afgelopen jaren heeft deze mentaliteit al veel goede ideeën opgeleverd in de vorm van bijvoorbeeld Rowing Blind en andere maatschappelijke projecten. Het stimuleert de leden om de ruimte te krijgen om ideeën op te werpen en projecten te starten. Het is fijn om te zien dat het corporale gedachtengoed geen beperkende factor is binnen het roeien. Het hoofddoel van Triton wedstrijdroeiers blijft hard en snel roeien, en hierin zie je  dat de hands-on mentaliteit van de roeiers ook de rest van de vereniging aansteekt. Krampachtig vasthouden aan tradities laat roeiboten niet altijd harder varen. Het aantrekken van goede coaches en investeren in materiaal en goed kunnen trainen, werkt hiervoor beter. Dat pragmatisme en aanpassingsvermogen binnen het corporale maakt dat Triton werkt.’

Veel roeiers zullen zichzelf prijzen om hun tomeloze doorzettingsvermogen. Roeien is namelijk door roeiers zelf vaak al benoemd tot de meest zware sport. Veel artikelen zijn er al geschreven over roeiers die zich aan de ene kant niet zo moeten aanstellen, maar aan de andere kant wel de zwaarste sport doen die er bestaat (vaak is dat artikel door roeiers zelf geschreven). Wat echter vast staat is dat roeiers wel een bepaald type mens zijn met bepaalde karaktereigenschappen. Laatst stond er in de krant een artikel dat een topsport mentaliteit niet altijd goed is. Het aangeven van je grenzen is zeker binnen het werkende leven erg belangrijk. Het niet tijdig ingrijpen leidt hier namelijk tot burnouts. Wat zijn in uw ogen nou eigenschappen van roeiers die hen in een later stadium van hun leven kunnen tegenwerken en naar welke eigenschappen zoekt u in sollicitanten?

Dondorp: ‘De roeisport is een enorme inspiratiebron voor het bedrijfsleven. Het heeft niet veel zin als de neuzen in een boot andere kanten op wijzen, of men ongelijk of verschillend de taken uitvoert in een fase. Denk aan de basics als teamwork, doel-, planning, training en prestatieprocessen. En het omgaan met verliezen, dieptepunten, tegenslagen, doorzettingsvermogen en ook het omgaan met winnen. Als sporters leren we dat talent alleen niet genoeg is. Je moet de juiste omgeving en begeleiding hebben, een goed plan, en de discipline en het doorzettingsvermogen om het uit te (blijven) voeren. En zelfs de portie geluk die soms ook nodig is, daar leer je respect voor te krijgen. Dat dit soms deels afdwingbaar is en soms ronduit ongelukkig treft. Dat het dan gaat om de mentale overwinning om er weer krachtig en wel onverslaanbaar te staan de volgende keer. Kortom alles wat je als roeier leert, is inzetbaar. Voor diegenen die mogelijk te kort hebben geroeid en nooit echt tegenslagen hebben gekend, kan de winnaarsmentaliteit soms buiten de realiteitszin treden. Zij moeten later alsnog leren dat in een bedrijf niet iedereen het tempo kan volgen, een te eenzijdige pushmentaliteit niet altijd zinvol is en echt samenwerken wat anders is dan samen in de boot zitten. En dat je flink overtraind kan raken als je vele jaren achter elkaar maar door blijft rammen, zonder enig moment van reflectie, of herstel. Dat je in een skiff wel alles alleen kan winnen, maar in een organisatie onmogelijk. In je eentje ben je sneller, samen kom je verder en meer van dat soort afgezaagde en toch enorme waarheden. 

Wat dat betreft maakt iedereen in zijn studententijd zijn eigen ontwikkeling mee. . Waar ik vooral naar op zoek ben bij starters is dat het naast het voldoende inhoudelijke vooral ook moet kloppen. We zijn geneigd om alleen naar CV te kijken en of iemand leuk kan praten. Maar ik let vooral op het authentieke karakter, de gelaagde persoonlijkheid en of de levensfase of levensmotivatie van dat moment een match is voor de fase van de actuele functie. Voor elk bedrijf is het gewenste voor een functie soms op verschillende momenten wat anders. Omdat ook Product Life Cycles in andere fasen kunnen zitten van volwassenheid. Er is geen uniforme waarheid op elk moment voor elke fase of situatie. Het moet namelijk in de fase van iemands leven voor wat nodig is in de functie ook kloppen. Iemand die bijvoorbeeld net kinderen heeft gekregen wil je niet elke dag onverwachts oproepen op nooddiensten, en iemand die geen kinderen heeft begrijpt bepaalde zaken niet van collega’s die bepaalde ballen in de hoogte moeten houden thuis en op werk. Dat is niet erg, maar moet je wel rekening mee houden in een team. Wat zijn de intrinsieke motivaties van een persoon en wat zijn de drijfveren van dat moment van jou? Als je dat voor jezelf niet weet, adviseer ik je daar eerst achter te komen dan enkel het afvinken van het inhoudelijke. En dat kan zomaar om de 8 jaren weer anders zijn. Ik zal je niet snel vragen: Wat lijkt jou inhoudelijk leuk aan deze functie? Maar bijvoorbeeld wel: Wat zit uniek in jou, zodat anderen gemotiveerd raken om in beweging te komen als jij deze functie zou uitvoeren? Waarom vind je dat wel of niet belangrijk?’

U zult ongetwijfeld lange dagen maken als CEO van Northwave, u weet nooit wat een dag zal brengen. Zijn uw werkzaamheden nou ten opzichte van het begin veel veranderd? Bent u bijvoorbeeld nu meer dan vroeger bezig met de bedrijfsmatige gang van zaken en hoe krijg u het voor elkaar om dit leven te mengen met uw familie en hobby’s?

Dondorp: ‘Om te beginnen bestaat er in mijn functie geen onderscheid tussen werkdagen en vrije dagen, zelfs niet in werkuren op een dag. Cybercrime is een 24/7/7 aangelegenheid. Dit maakt dat ik in principe altijd werk, en beschikbaar en bereikbaar ben. En tussendoor leg ik werk soms volledig stil als ik dingen doe met mijn gezin of voor mijzelf. Zo ben ik met mijn dochter op stap midden op een ‘werkdag’ als ze me nodig heeft, of ben ik aan het roeien als de zon alleen om 14:00 uur schijnt. Na het avondoverleg of korte werkbespreking tijdens een zakelijk diner, doe ik laat in de avond nog mee aan een taekwondo-training met de oude garde. Midden in de nacht of weekenden kan er een verzoek komen om te assisteren bij een Cyber Emergency Response Team bij een grote hackaanval op een overheidsinstantie of multinational, of moet ik spoedmails beantwoorden voor mensen die de volgende ochtend gelijk verder moeten kunnen met een vrij kostbare beslissing. Vooral in het internationale verkeer is dag en nacht niet zo helder meer tijdens de werkprocessen. Dit maakt dat alleen vakantie voor mij redelijk heilig is. Ik probeer dan de hoogste bergen te beklimmen in de Alpen, want daar heb je lekker slecht bereik. En tussendoor probeer ik op alle tijdstippen mijn rustpunten te vinden in ontspanning die ik inplan wanneer het gaat. Eenmaal gepland doe ik dat dan ook, ook al was er alleen een gaatje overdag. Zo probeer ik ontspanning  ook praktisch met zakelijkheden te combineren. In het kader van een gezondheidsprogramma, faciliteren we bijvoorbeeld elk jaar het lopen van een Marathon voor Northwavers. De marathon zelf kan ronduit ongezond zijn, maar de weg ernaar toe levert een prestatie, ritme, regelmaat, structurele beweging en een gezond patroon op. Uiteraard doe ik zelf dan ook mee. Daarnaast vlieg ik ook nog steeds als privépiloot en combineer ik dat bij zakelijke bestemmingen door zelf te vliegen. Dat geeft mij de rust om in een andere cockpit letterlijk eens van een afstand naar de zaken te kijken. Ik neem ook geregeld relaties of medewerkers mee die een prestatie hebben geleverd. Het is echt een illusie om te denken dat leuk werk alleen maar energie geeft. Het blijft energie kosten om tot prestaties te komen en echt iets bijzonders te doen. Het is dus zaak om bij zeer stressvolle posities continue zelf die rustpunten te blijven inregelen: Work hard, Rest hard & Enjoy hard. Dat staat voor mij vrij van wel of geen werkdag.’

Tot slot willen wij u nog vragen om het woord te richten tot de nieuwe jonge studenten. Wat zou u hen nou willen meegeven in deze moeilijke tijd en daarna?

Dondorp: ‘Er zijn nu altijd meer redenen om dingen niet (meer) te doen, te willen doen, of om (nog) niet lid te worden. Maar dat ligt eigenlijk dan meer aan jezelf. Want je kunt jezelf in andere en nieuwe omstandigheden altijd nieuwe (tussentijdse) doelen geven om hetzelfde te bereiken. Wat kan je wel doen op de vereniging op andere manieren bijvoorbeeld. Durf het bestuur eens te verrassen met een razend goed voorstel, want voor hen is het ook nieuw.

Midden in de Corona-19 pandemie schreef ik een Triton Wedstrijdroeier terug die me bedankte voor het trainingsshirt dat ik meerder jaren had gestuurd naar de wedstrijdsectie:

Jij en je hele team heel veel succes met behouden en soms hervinden van de motivatie de aankomende periode. Een goede wedstrijdroeier voor Triton en jezelf zijn, heeft juist nu in deze tijd een sterke geest, motivatie en wilskracht nodig. Een herijking van nieuwe doelen, in plaats van blijven hangen en verlangen naar dat wat niet zomaar terug zal zijn. Een verloren wedstrijd win je niet alsnog. De toekomst heb je wel en hoe je die anders invult is de grote vraag. Zet tijdelijk andere Key Performance Indicators dan een onmogelijk te halen blik. Ga in de aankomende weekenden, maanden de mentale strijd aan als wekelijkse wedstrijd. Om gericht op waarden te kunnen blijven trainen, vraagt een ander perspectief van subdoelen stellen. Bijvoorbeeld een PR of persoonlijk ontwikkelingsdoel. Om koers te houden voor het Triton-vlaggenschip en lijfsbehoud in een onzekere strijd.

Er zijn vele redenen om toch focus te houden en om getraind te blijven. Als je dit sowieso al deed ook voor jezelf en niet alleen voor anderen en het affiche. Als het een levensstijl is in een periode van je leven (en misschien wel mentaal voor altijd). Waarmee een verschil gemaakt kan worden als er toch nog een wedstrijd in zit dit jaar. Of een bredere basis gelegd kan worden voor een verrassend sterke start van het seizoen opvolgend. Wie nu stil zit, heeft een te lange zomerstop in de benen.

Wie het nu redt mentaal, zal dat elders ook aantoonbaar doen. Zet wedstrijdroeien op je CV bij het zoeken naar je eerste baan. Daarna hoeven wedstrijdroeiers dat nooit meer te doen, ze zijn.

Dit geldt natuurlijk voor alle roeiers. Het gaat om de acceptatie dat de wereld is veranderd en een herijking en aanpassing van jezelf. Op zowel fysieke nieuwe (tussentijdse) doelen als vooral ook mentaal. Doe vooral die dingen die bij je kerncompetenties liggen, je intrinsiek zijn ingegeven en blijf bij jezelf door geen onrealistische zaken te wensen ten aanzien van je eigen beperkingen. Controleer slechts rationeel of wat je hart ingeeft, geen onzin betreft, en daarna gaan en sta voor je missie. Kiezen, karakter en daarna ook het portie geluk afdwingen met doorzettingsvermogen.

Ze zeggen tegen mij wel eens: ‘Jij hebt de wind mee, Cybersecurity is hot.’ Maar dat geldt voor iedereen, ook voor mijn concurrenten. We roeien allemaal in dezelfde baan he? Met diezelfde wind mee. Daar ligt het echt niet aan. Wie het beste met de omstandigheden om kan gaan en zich aanpast per situatie, wint.