Nabeschouwing Henley Royal Regatta
Van 11 tot 15 augustus vond de Henley Royal Regatta plaats. Zoals in eerdere berichtgeving al te lezen was, lagen er dit jaar maar liefst twee ploegen aan de start nadat er vele jaren helemaal géén Tritonploegen aan de start hadden gelegen, op zich al een hele prestatie dus.
Deze oudste roeiwedstrijd ter wereld vindt plaats op de Thames, waardoor het slechts mogelijk is om twee boten naast elkaar te leggen. Het betreft dan ook een knock-outsysteem, waarbij van woensdag tot en met vrijdag heats worden gevaren. De vier boten die vervolgens op zaterdag zijn overgebleven, roeien halve finales tegen elkaar waarna op zondag de ontknoping plaatsvindt met de winnaars van de zaterdag.
De acht, met acht van onze beste zware roeiers – Timo van Eijden, Sjoerd Hutter, Steven Bos, Bart Lauwers, Casper van der Steen, Jaap Schenck, Eli Brouwer en Pieter van Veen – en stuurvrouwe Ellen Bijkerk, mocht op donderdag voor het eerst aan de start verschijnen. In deze race troffen zij Durham University, een geduchte maar niet onmogelijke tegenstander. In een niettemin pittige race was de ploeg van Triton die van Durham echter duidelijk te sterk af waarmee zij hun plek in de heat op vrijdag verdienden, en niet zomaar een heat.
Deze race zou tegen Oxford Brookes University worden verroeid, één van de meest succesvolle Engelse universiteiten in het roeien en tevens één van de topfavorieten voor de winst. En het mooist denkbare gebeurde: de hele race hielden onze roeiers overlap met de andere boot, die net voor lag. De constante druk die onze roeiers op de boot van Oxford Brookes wist te zetten, werd hun slag richting het einde te veel. In de laatste paar honderd meter schoof Triton er zodoende opeens met een flinke vaart langs en kwamen zij als eerste over de finish. Een ongekende prestatie die tot het gesprek van de dag leidde onder de toeschouwers langs de kant.
Na deze pittige race stond de volgende alweer klaar: een Nederlandse halve finale tegen de A.S.R. “Nereus”. Nereus kwam hard uit de start, niettemin wisten onze roeiers lange tijd overlap te houden met de bordeauxrode tegenstanders en kwamen zij halverwege de race nog bijzonder ver opzetten, tot slechts een kwart bootlengte verschil. Helaas wist Nereus deze aanval af te weren en lukte het de Tritonezen niet meer om er nog overheen te komen. Het einde van een prachtig avontuur, wij zijn heel trots op wat deze acht heeft neergezet!
Het veld waarin de dubbeltwee van Lay de Jong en Ben van Brussel uitkwam, de Double Sculls Challenge Cup, was wat minder ruim bezet en werd door middel van zogenaamde Qualifying Races teruggebracht tot 8 deelnemers. Zodoende lagen zij vrijdag voor het eerst aan de start. Deze twee normaal lichte roeiers startten nu in een zwaar veld en roeiden door blessures vrijdagochtend voor het eerst met Ben in plaats van Lay op slag. Hoewel zij lang bij hun tegenstanders – normaal Coastal Rowers – wisten te blijven, hadden ze uiteindelijk niet genoeg in zich om de halve finales de volgende dag te bereiken. Niettemin een memorabele laatste race samen voor deze twee toproeiers op wie wij heel trots zijn!
Na lange afwezigheid op deze prachtige race is de toon weer gezet door deze groep roeiers en hun coaches. We hopen dat dit smaakt naar meer en we de komende jaren nog vele boten richting Henley mogen sturen!