Nabeschouwing Hel van het Noorden
De Hel vanuit de Fiscus II,
Zoals Dante in La Divina Commedia beschreef hoe hij van de hel, door het vagevuur naar de hemel reisde, zal ik u meenemen naar zondag 28 november, de dag waarop onze Donkerblauwe roeiers van de hel, herstel naar de overwinning bewogen. Dante beschreef de hel in 9 lagen, in Groningen had de Hel echter één laag: de kou. De hele dag lag de temperatuur tegen het vriespunt aan, door corona maatregelen stond men noodgedwongen de hele dag buiten, en de mannenkleedkamer bevond zich in een nauwelijks verwarmde tent buiten het gebouw.
De wedstrijd voorbereiden onder deze barre omstandigheden verliep bij iedere Tritonees anders. De een maakte ongemakkelijke grapjes tussen het zeuren door, de ander was stil. In beide gevallen een ideale situatie voor de Fiscus II om niet te weten hoe contact te leggen met deze wedstrijdroeiers. Enfin, de dag was toen nog maar net begonnen. Wat de Hel een hel maakte, hoef ik u niet uit te leggen. De 10 kilometer oproeien, vervolgd door een verschrikkelijk koude wedstrijd van 6 kilometer inclusief hagel, wind en regen maakte de Hel de ultieme beproeving van het doorzettingsvermogen van onze wedstrijdroeiers. Ook de trouwe coaches hadden het zwaar te verduren, ondanks dat zij geen enkel geluid van beklag lieten horen (niet over de weersomstandigheden in ieder geval).
Wedergekeerd op het terrein van Aegir zette de reis zich voort door het vagevuur. Het vagevuur is een plek waar zielen, die niet zuiver genoeg waren om naar de hemel te gaan, gereinigd werden. De roeiers reinigden hier hun lichamen door te eten en te drinken, iets wat ik als Fiscus II alleen maar kon aanmoedigen.
En voordat ook maar iemand het doorhad, waren onze donkerblauwe wedstrijdroeiers gearriveerd in de hemel. Twee blikken, zes tweede plekken, of je nu een Dame bent of een Heer, de Hel was aan het einde van de dag de Hemel. Ik hoor u zich afvragen: wat gebeurde daar in die Hemel? Werd de overwinning gevierd, was er gedanst, gelachen? In geen geval, de botenwagen werd opgeladen en er was hier en daar een nabespreking gaande. Zelfs het Tritonlied bleef ongezongen, en ik had nu juist mijn stembanden de hele dag opgewarmd langs het water!
Roeier, na enorm genoten te hebben van uw prestaties, wil ik toch een kleine tip meegeven voor uw volgende reis: vier uw overwinning, of die van een ander, want voor u het weet bent u van de Hemel in een nieuwe Hel, oftewel de NKIR beland!
De Hel van het Noorden doet zijn naam eer aan, er zijn nagenoeg geen wedstrijden die in slechtere omstandigheden en op grilligere plekken plaatsvinden dan deze. Tekenend voor de Hel is de oproeibaan van 10 kilometer, alvorens de 6 kilometer wedstrijd verroeid kan worden, waarna men nog 4 kilometer terug naar huis moet roeien. Daarnaast wordt de Hel ook gekenmerkt door een combinatie van slecht weer en moeilijk water. Daarbij komt kijken dat de Hel in deze moeilijke omstandigheden alleen verroeid wordt in de kleine nummers, gezien het van oudsher gebruikt werd als meetmoment voor de bond. Om deze reden heb ik de Hel van het Noorden gedurende mijn hele roeiende leven vermeden, maar nu als CWL1 moest ik er toch echt aan geloven. Om 07:00 stipt stond ik daar dan eindelijk op het industrieterrein in Groningen om 22 van onze roeiers en roeisters de Hel te zien trotseren.
Helaas kon men, door de aangescherpte maatregelen vrijdag, niet schuilen in de loods en soos van Aegir, en moest men dus al doorregend beginnen aan de 10 kilometer oproeien naar de start. De mannen tweetjes en vrouwen skiffs mochten hier als eerste aan beginnen. De twee van Bart Lauwers en Steven Bos mag als tweede weg. De zware mannen zijn nog maar net van opstelling gewisseld, zichtbaar aan het rugnummer wat op de rug van de slag was bevestigd. Dat deze wissel zijn vruchten afwerpt is duidelijk, de mannen worden tweede in het open veld. Hun ploeggenoten, Timo van Eijden en Hidde van de Beek, zijn wel net nog jong genoeg om in het SB veld uit te komen. Hier eindigen ook zij met een tweede plaats. Tot slot gaan ook de ex-junioren Quinten de Cocq en Ruben Bähre van start in het SB veld. Zij weten zich als jonge generatie Tritonezen dapper te weren op de hel. Het halen van de finish lijkt al een overwinning die niet iedereen weet te behalen, zo slaan er alleen al in het eerste blok 3 boten om. Na de mannen tweetjes zijn de vrouwen skiffjes aan de beurt. Tijdens haar race weet Anna Leerink tegenstander na tegenstander in te halen, en eindigt uiteindelijk op een ongelofelijk goede tweede plek in het SB veld. Alleen Lisa Bruijnincx weet Anna niet achter zich te laten, wat gezien de uitzendingen die Lisa op haar naam heeft staan absoluut niet vreemd is. Esmay Meinders, die enkele maanden geleden van Aegir naar Triton gekomen is, laat zien dat zij goed bekend is met het Groningse water en wordt 9e in het SB veld. Als enige Triton lichte dame op de Hel start Lisette Regelink. In het LD1x veld eindigt Lisette als elfde overall, dit ondanks een grote hindernisbaan bij de finish bestaande uit een omgeslagen skiff en een Okeaan die al 100 meter voor de finish besluit te stoppen met roeien. Na het ochtendblok staan er dus drie tweede plaatsen en een groot aantal goede races op de naam van Triton.
Vlak voor het middagblok slaat het weer om; de wind trekt aan en forse buien trekken over Groningen. Zo valt er zelfs hagel en zijn er links en rechts regenbogen te zien. Al om al een indrukwekkend strijdtoneel voor de 11 Triton ploegen die het middagblok starten. Als eerst van start gaat het armada van zware skiffjes, een veld waar 66 boten, waaronder vijf van Triton. In het SB veld weet Eli Brouwer al zijn concurrenten achter zich te laten, en trekt het eerste blik van de dag voor Triton. Met zijn tijd is hij de vijfde snelste skiff die start. Vlak achter hem eindigt ploeggenoot Jaap Schenck. Hij weet door een strakke inhaalrace van 20e naar een mooie 7e plek te komen. Pieter van Veen en Casper van der Steen eindigen respectievelijk op een 14e en 17e plek in het SA veld. Import Nieuw-Zeelander Hooper Kelly-Smith laat zien niet bang te zijn voor een Nederlands buitje en weet zich ook dapper te weren. Na de zwaargewichten is het tijd voor de lichte mannen sectie. Max Gompel mag als tweede van start gaan, net achter ex-ploeggenoot Stefan Slachter die op de Tromp Boat Races twee seconden sneller was. Op het Groningse thuiswater van Stefan weet Max zichzelf te revancheren en zet de snelste tijd neer. Niet alleen wint Max het SB veld, maar ook in het open veld is Max de snelste. Net als Esmay vaart ook Wouter de Boer een thuiswedstrijd. Deze ex-materiaal commissaris van Aegir is ook sinds enkele maanden op het Merwede aan het trainen. Ook Wouter lijkt het thuiswater nog niet verleerd te zijn, en wordt zesde in het SA veld. Vlak hierachter eindigt Jacco Broeren met een 13e plek in het SB veld. Waar we Ben van Brussel op de Hel moeten missen, start de jongere van Brussel wel. Daan van Brussel eindigt als 16e in het SB veld. Als laatste gaan de dames tweetjes van start. Het tweetje van Rianne Prins en Lis Verouden laat zien dat ze grote stappen gezet hebben sinds de Triton Bumping de week ervoor. Zij varen een enorm spannende race tegen de klok, maar vooral tegen de dames van Orca. Op vrijwel elke tussentijd is het stuivertje wisselen voor de eerste plek tussen onze donkerblauwe dames en de buren. Uiteindelijk wint de twee van Orca met een gat van 3 seconde. Gezien het verschil op de Triton Bumping nog 20 seconde was laten Lis en Rianne een duidelijke signaal achter voor toekomstige onderonsjes tussen de Utrechtse dames. Ook Isis Meruma en Roos Peeters doen duidelijk mee aan de bovenkant van het veld. Zij laten zien dat ze het race ritme goed te pakken krijgen en schuiven gedurende de wedstrijd van een 7e naar een vierde plek, en eindigen zo dicht bij hun ploeggenoten.
Ondanks dat het trainen op het Merwede nagenoeg niet te vergelijken is met een wedstrijd op het Eemskanaal laten de roeiers en roeisters van Triton zien dat ze fit en gehard zijn. Met twee blikken en vier tweede plekken is Triton over de hele linie en vrijwel alle velden duidelijk aan de top van het Nederlandse studentenroeien aanwezig. Hoewel de roeiwedstrijden nu op zich laten wachten tot februari, zullen de roeiers en roeisters van Triton volgend weekend op de NKIR nogmaals hun fitheid en mentaliteit laten zien.
Foto: Hannah Raben