Nabeschouwing Amstelbeker
Het was een zonnige zondagmiddag in Amsterdam toen er donkerblauwe geschiedenis geschreven werd; de Oude Acht van Triton wint de Amstelbeker. Op deze prestigieuze wedstrijd levert iedere roeivereniging zijn acht beste vrouwen en mannen aan, om vervolgens tegen mede burger- en studentenverenigingen te strijden om respectievelijk de Palm- en Fortunabeker. Het strijdtoneel van de Amstelbeker is een 750 meter lang stuk Amstel tussen Nereus en de Hoop. De weerszijden van de racebaan ligt vol met sloepjes toeschouwers die luidkeels hun vereniging aanmoedigen. Op basis van time-trials worden twee toernooibomen vastgesteld, een voor burgers, een voor studenten. Vervolgens roeien de verenigingen in zinderende één-op-één races naar een finales toe. Uiteindelijk blijft zo enkel de beste studenten en de beste burger acht over. Als slotstuk ontmoeten deze elkaar in de strijd om de winst.
De Triton Damesch eindigen in de time-trial als elfde. De concurrentie is niets dan loodzwaar. De top drie in de time trials bestaat uit Nereus, Skøll en Laga, die in april in de Damesch Vier ook streden voor de Varsity overwinning. Onze donkerblauwe Damesch komen onze grijs-rode buren tegen in de eerste één-op-één wedstrijd. Waar het in de eerste halen nog zij-aan-zij lijkt te gaan, weten de dames van Orca hun puntje toch voor te leggen op de eindstreep.Voor onze Damesch, die in de voorbereiding te kampen hadden met uitval door een gebroken voet, eindigt de wedstrijd op de Amstel hier. Desalniettemin hebben Roos Peeters, Isis Meruma, Eline van Marle, Lis Verouden, Anne-Wouke van Helden, Eleonore Veldman, Anne Leerink, Esmay Meinders en stuur Sam Farhan ervaring op kunnen doen voor het varen op het Amsterdamse water, wat ze het volgende weekend zeker zullen gebruiken voor de races tijdens de Heineken Roeivierkamp.
De progressie van de mannen over de verschillende rondes van de Amstelbeker loopt wat vloeiender dan die van de Damesch. De Oude Acht weet namelijk in de time-trial de snelste tijd neer te zetten, wat betekent dat zij als enige ploeg direct door mogen naar de kwartfinale. Ook in de kwartfinales blijken de mannen oppermachtig te zijn. Hierin schakelen ze met een gat van vier seconde de acht van Okeanos uit. Dit brengt hen tot de halve finale; naast de mannen van Laga. Vanaf de start nemen de Utrechtse mannen al de leiding. Vervolgens vaart Laga 750 meter achter de feiten aan en komt Triton met bijna een bootlengte voorsprong de eindstreep over. In de finale wordt de eeuwige blauwe stront tussen Triton en Njord benadrukt. Tegen alle verwachtingen in weet Njord namelijk favoriet Nereus te verslaan. Een bordeauxrode snoek en gebroken drukstang beslechten de wedstrijd en de Amsterdamse roeiers dobberen met een roeier minder over de eindstreep.
De mannen in het Lichtblauw komen in de start van de finale eerder uit de blokken dan onze donkerblauwe mannen. Echter lijken zij hun kruit te vroeg verschoten te hebben. Halverwege de Hoop heeft Triton klaarblijkelijk het betere roeien, gaan zij beter met het onstuimige water om en trekken zij zich stukje bij beetje voorbij Njord. Onder luid gejoel vanaf de sloepjes komen de mannen met een noodvaart richting de eindstreep. Timo van Eijden, Bart Lauwers, Steven Bos, Jaap Schenck, Casper van der Steen, Jacob van de Kerkhof, Eli Brouwer, Pieter van Veen en stuurvrouw Ellen Bijkerk pakken met een halve bootlengte de winst op de Amstelbeker. Iets wat in het bestaan van de Amstelbeker niet eerder door Triton gedaan is. Dit benadrukt het ongelofelijke momentum dat de zware mannen van Triton te pakken hebben, met de winst van 2019 op de Varsity en afgelopen zomer een prachtige halve finale op de Henley nog vers in het geheugen.
Waar de echte winst, die van het studentenveld, al in de zak zit, moeten de Utrechtse mannen nog een laatste keer de Amstel over in de strijd om de Palmbeker tegen de gastvereniging de Hoop. Voor de finale wordt er gewerkt met een start verschil op basis van de beste tijd gevaren door de ploegen in de finale. Gezien de snelle gevaren tijden door de acht van Triton leidt dit ertoe dat de Hoop een voorsprong van dertien seconden krijgt. Een gat dat over een afstand van 750 meter nagenoeg onoverbrugbaar is. Uiteindelijk wordt er door de Utrechtse mannen bijna tien seconden goed gevaren, maar waar zij over de hele dag bij uitstek de snelste ploeg bleken, blijft de Palmbeker bij de gastvereniging in de vitrine staan.
Desalniettemin laten de mannen van de U.S.R. ‘’Triton’’ zien dat zij de snelste studenten acht op het water kunnen leggen en wordt er op de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen een blik getrokken. Een weekend later zal dezelfde acht de kans krijgen om ook het volgende Amsterdamse eremetaal mee naar huis te nemen van de Heineken Roeivierkamp.
Foto: Ellen de Monchy